Gdańsk. Dom Przyrodników
Budynek, podobnie jak kilka innych obiektów starówki, nosi znamiona manieryzmu (zwanego też niderlandzkim renesansem) i powstał pod koniec XVI wieku. Jego cechą charakterystyczną jest wysoka na 30 metrów fasada. Architekt (prawdopodobnie był nim Antoni van Obberghen), nadał jej wiele zdobień, których nie da się odnaleźć w innych budynkach (podwójne szczyty, falujące dachy – zgodnie z linią szczytów czołowych. Wieża górująca nad całą kamienicą ma 36 metrów wysokości. Jej szczyt wieńczy hełm z latarnią.
Źródła podają, że w przeszłości znajdowały się tutaj mieszkania i pracownie korporacji szewskiej. Od 1846 roku urzędowało tutaj Towarzystwo Przyrodnicze. Odbywały się tutaj posiedzenia, prowadzono prace naukowe, a także urządzono niewielkie muzeum i bibliotekę. Wysoka wieża została zaadaptowana na obserwatorium astronomiczne (hełm został zastąpiony obrotową kopułą). Z kolei w piwnicy urządzono restaurację „Pod zielonym sklepieniem”.
Kamienica bardzo mocno ucierpiała podczas II wojny światowej. Jednak zachowała się frontowa ściana razem z wieżą. Odbudowano ją w 1958 roku. Dzisiaj mieści się tutaj siedziba Muzeum Archeologicznego.