Zamość. Miasto-twierdza
W Zamościu nie brakuje miejsc pełnych uroku. Jednym z nich jest malowniczy park miejski – jeden z najpiękniejszych parków w Polsce. Godne polecenia jest Muzeum Barwy i Oręża w budynku dawnego Arsenału. Zobaczyć tu można broń białą, palną oraz armaty.
Miejscowość pochwalić się może wspaniałymi zabytkami. Obiektem wartym zwiedzenia jest zamojska katedra – kościół Zmartwychwstania Pańskiego i św. Tomasza Apostoła. Świątynia powstała w XVI wieku z inicjatywy Jana Zamoyskiego, a wewnątrz mieści się wolnostojąca dzwonnica. Na szczególną uwagę zasługuje również ratusz na Rynku Wielkim – wspaniała budowla będąca symbolem miasta. Nie można przejść też obojętnie obok zamojskiej synagogi, gdzie zachowało się kilka obiektów kultury żydowskiej. W Zamościu znajduje się wiele pięknych kamienic, jednak najciekawszymi są kamienice ormiańskie. Mieści się tam Muzeum Zamojskie. Ciekawym obiektem jest także Bastion VII – jeden z wielu zachowanych elementów twierdzy zamojskiej, kryjący dziś galerię handlową i Podziemną Trasę Turystyczną.
Miejscowość została założona przez Jana Zamoyskiego, który zlecił Bernardowi Morando zaprojektowanie miasta- twierdzy, mającego chronić ziemie Zamoyskich. Zamość nazywany był Padwą Północy. W roku 1992 został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.
Warto zobaczyć:
- Park miejski
- Muzeum Barwy i Oręża
- Kościół Zmartwychwstania Pańskiego i św. Tomasza Apostoła
- Ratusz na Rynku Wielkim
- Synagoga
- Muzeum Zamojskie
- Bastion VII
|
Trzcińsko-Zdrój - kurort pojezierza
Trzcińsko-Zdrój jest miastem i jednocześnie siedzibą gminy o tej samej nazwie. Miejscowość położona jest w południowej części powiatu gryfińskiego. Osadnictwo na tych terenach istniało już zapewne w odległych epokach przed Chrystusem. Dziś, dawne uzdrowisko, to typowo turystyczna miejscowość. |
|
Jezioro Wełtyńskie
Jezioro Wełtyńskie to największy zbiornik wodny w gminie Gryfino. Zajmuje ponad 310 hektarów powierzchni i wchodzi w skład krainy zwanej Równiną Wełtyńską. Wokół roztaczają się malownicze wzgórza morenowe. Krajobraz jest typowy dla ery polodowcowej, gdy ustępujące masy lodowej bryły rzeźbiły swym naporem nawet najbardziej oporne grunty. |